سبک دلبستگی، یک نقشه راه درونی و ناخودآگاه است که نحوه تعامل، انتظار، و پاسخ‌دهی ما را در روابط عاشقانه تعیین می‌کند. این الگوها که در تجربیات اولیه زندگی ریشه دارند، تأثیری شگرف بر انتخاب همسر، دینامیک‌های ارتباطی و کیفیت کلی ازدواج می‌گذارند. درک این الگوها، اولین گام به سوی خودشناسی و پذیرش مسئولیت برای ساختن یک رابطه سالم است.

• 1403-03-10

سبک های دلبستگی و تاثیر آن بر ازدواج

تحلیل جامع سبک‌های دلبستگی و تأثیر آن‌ها بر پویایی، کیفیت و دوام ازدواج: از نظریه تا راهکارهای عملی

۱. مقدمه: بنیادهای نظریه دلبستگی و پیوند آن با روابط بزرگسالان

نظریه دلبستگی، چارچوبی روان‌شناختی و تکاملی است که به بررسی روابط و پیوندهای عاطفی میان افراد می‌پردازد و بر اهمیت پیوندهای اولیه میان نوزادان و مراقبان اصلی تأکید دارد.¹ این نظریه که توسط جان بالبی، روانکاو بریتانیایی، پایه‌ریزی شد، دلبستگی را به عنوان "یک ارتباط روانی پایدار" میان انسان‌ها توصیف می‌کند که نقشی حیاتی در بقای گونه ایفا می‌کند.¹ بالبی بر این باور بود که نیاز نوزاد به نزدیکی و مراقبت از سوی والدین، تنها به دلیل تأمین نیازهای فیزیولوژیکی مانند غذا نیست، بلکه یک الگوی رفتاری و انگیزشی ذاتی است که در زمان ترس یا پریشانی فعال می‌شود.¹ این کشف، نظریه‌های رفتاری پیشین را که دلبستگی را صرفاً رفتاری آموخته‌شده می‌دانستند، به چالش کشید و نشان داد که پیوندهای عاطفی، یک جزء اساسی از طبیعت انسان هستند.¹

۱.۲. نقش مری اینسورث و مدل‌های کاری درونی

کار بالبی در دهه‌های 1960 و 1970 توسط روان‌شناس، مری اینسورث، گسترش یافت.¹ او با طراحی آزمایش مشهور "وضعیت عجیب"، به صورت تجربی تأثیرات عمیق دلبستگی را بر رفتار نوزادان آشکار کرد.¹ تحقیقات اینسورث مفاهیم کلیدی "پایگاه امن" و "پناهگاه امن" را معرفی کرد.⁴ بر اساس این مفاهیم، مراقب اصلی به عنوان یک پایگاه امن عمل می‌کند که کودک می‌تواند با اطمینان از آن برای کاوش محیط اطرافش استفاده کند و در زمان‌های ترس یا تهدید، به عنوان پناهگاهی برای آرامش و امنیت به او بازگردد.⁴ این تعاملات اولیه، الگوهای دلبستگی را شکل می‌دهند که به نوبه خود، مدل‌های کاری درونی را در ذهن کودک می‌سازند.² این مدل‌ها، مجموعه‌ای از باورها و انتظارات ناخودآگاه در مورد قابلیت دسترس بودن و پاسخگو بودن دیگران و همچنین شایستگی فرد برای دریافت عشق و توجه هستند.⁶ این چارچوب‌های ذهنی، نحوه تجربه و تعامل فرد در روابط آینده را تحت تأثیر قرار می‌دهند.

۱.۳. انتقال از کودکی به بزرگسالی: نظریه دلبستگی در ازدواج

با گذشت زمان، روان‌شناسان دریافتند که الگوهای دلبستگی شکل‌گرفته در کودکی، تأثیر قابل توجهی بر روابط عاشقانه در بزرگسالی دارند.⁷ این الگوها به عنوان یک نقشه راه درونی، نحوه برقراری ارتباط، انتظارات، و ترس‌های فرد را در روابط عاشقانه و به ویژه در ازدواج شکل می‌دهند.⁸ این انتقال، فراتر از یک شباهت رفتاری صرف است و به یک سازوکار بیولوژیکی و عصبی عمیق ارتباط دارد. دلبستگی به عنوان یک "سیستم" در نیمکره راست مغز وجود دارد که مسئول امنیت و بقا است.¹⁰ تجربیات اولیه زندگی، به خصوص با مراقبان، عملکرد مغز را تغییر داده و الگویی پایدار از ارتباط را برای روابط بزرگسالی ایجاد می‌کنند.⁵ این بدان معناست که یک سبک دلبستگی ناایمن، تنها یک انتخاب رفتاری یا یک ضعف شخصیتی نیست، بلکه یک الگوی عصبی-بیولوژیکی عمیقاً ریشه‌دار است که فرد را به تکرار الگوهای گذشته سوق می‌دهد.⁵ درک این سازوکار، به افراد کمک می‌کند تا چالش‌های خود را از یک منظر همدلانه و بدون سرزنش ببینند و ضرورت پیگیری رویکردهای درمانی هدفمند را برای ایجاد تغییرات اساسی درونی برجسته می‌سازد.

۲. انواع سبک‌های دلبستگی: از منشأ تا نمود در روابط زناشویی

با توجه به تحقیقات اینسورث و پژوهشگران بعدی مانند مین و سولومون ²، روان‌شناسان امروزه چهار سبک اصلی دلبستگی را در بزرگسالان شناسایی کرده‌اند که هر یک از آن‌ها دارای منشأ و ویژگی‌های رفتاری و عاطفی منحصربه‌فردی در روابط عاشقانه هستند.

۲.۱. دلبستگی ایمن (Secure Attachment)

این سبک، سالم‌ترین نوع دلبستگی محسوب می‌شود و ریشه در تجربیات کودکی با مراقبانی دارد که به طور مداوم در دسترس، پاسخگو، باثبات و قابل پیش‌بینی بوده‌اند.² در بزرگسالی، افرادی که دلبستگی ایمن دارند، به راحتی می‌توانند روابط بلندمدت و سالمی برقرار کنند.⁴ آن‌ها دارای عزت نفس بالایی هستند ¹¹، از صمیمیت عاطفی نمی‌ترسند، به شریک زندگی خود اعتماد کامل دارند ¹³ و در روابطشان احساس امنیت و رضایت بیشتری می‌کنند.¹⁵ این افراد به دنبال شرکای سالمی هستند ¹⁷ و در هنگام بروز تعارض، می‌توانند تعادل عاطفی خود را حفظ کنند و به دنبال راه‌حل‌های سازنده باشند.¹⁵ تحقیقات نشان می‌دهد که این سبک دلبستگی شایع‌ترین نوع بوده و حدود 58 درصد از بزرگسالان آن را دارند.⁴

۲.۲. دلبستگی ناایمن-اضطرابی (Anxious/Preoccupied Attachment)

این سبک دلبستگی از والدینی نشأت می‌گیرد که غیرقابل پیش‌بینی، ناسازگار یا به صورت متناوب از نظر عاطفی دور بوده‌اند.¹⁰ در نتیجه، این افراد در روابط بزرگسالی خود احساس ناامنی دارند، به شدت از رها شدن می‌ترسند ⁷ و نیاز شدیدی به تأیید و توجه دائمی از سوی شریک زندگی‌شان دارند.¹⁷ این ترس‌ها آن‌ها را به رفتارهای کنترل‌گرانه، مشکوک بودن و درگیری‌های مکرر سوق می‌دهد.¹⁷ آن‌ها در روابط خود با این باور درونی زندگی می‌کنند که شاید برای دریافت عشق کافی نباشند، که این امر منجر به کاهش عزت نفس و افزایش اضطراب در روابطشان می‌شود.

۲.۳. دلبستگی ناایمن-اجتنابی (Avoidant/Dismissive Attachment)

این سبک دلبستگی در افرادی شکل می‌گیرد که مراقبانشان از نظر عاطفی بی‌توجه، غیرپاسخگو یا در دسترس نبوده‌اند.¹⁰ در پاسخ به این بی‌توجهی، فرد می‌آموزد که برای بقا و مدیریت هیجاناتش، نیازهای عاطفی خود را سرکوب کرده و به استقلال خود بیش از حد بها دهد.²² در روابط بزرگسالی، این افراد از صمیمیت می‌ترسند ⁸ و تمایل دارند فاصله عاطفی یا فیزیکی را حفظ کنند.¹⁹ آن‌ها ممکن است در ابراز احساسات خود ناتوان باشند ¹¹ و در زمان‌های استرس، از حمایت از شریک خود ناتوانی نشان دهند.¹¹

نکته‌ای که در مورد افراد اجتنابی اغلب مورد توجه قرار نمی‌گیرد، تناقض درونی آن‌هاست. منابع متعدد نشان می‌دهند که با وجود رفتار دوری‌جو، آن‌ها "در آرزوی روابط عاشقانه" هستند.¹⁷ این افراد در اعماق وجودشان می‌خواهند یک رابطه نزدیک و معنادار داشته باشند، اما ترس عمیق آن‌ها از آسیب‌پذیری و طرد شدن، آن‌ها را از صمیمیت دور می‌کند.¹⁵ این رفتار به ظاهر متناقض، یک مکانیسم دفاعی است و درک آن برای شریک زندگی آن‌ها حیاتی است، چرا که به جای سرزنش کردن، می‌توانند با همدلی به ترس‌های پنهان او واکنش نشان دهند.

۲.۴. دلبستگی ناایمن-آشفته (Disorganized/Fearful-Avoidant Attachment)

این سبک دلبستگی، چالش‌برانگیزترین نوع است و معمولاً نتیجه تروماهای شدید دوران کودکی مانند سوءاستفاده یا بی‌توجهی عاطفی است، جایی که مراقب هم منبع امنیت و هم منبع تهدید برای کودک بوده است.¹⁵ افراد دارای این سبک، ترکیبی از ویژگی‌های اضطرابی و اجتنابی را به نمایش می‌گذارند.²² آن‌ها به شدت به صمیمیت نیاز دارند، اما هم‌زمان از آن وحشت دارند و می‌ترسند آسیب ببینند.¹¹ این تعارض درونی باعث رفتارهای متناقض، ناپایدار و غیرقابل پیش‌بینی می‌شود.²⁴ این افراد ممکن است دچار نوسانات خلقی شدید و مشکل در مدیریت خشم شوند و روش‌های سالمی برای مهار احساسات خود نیاموخته‌اند.²¹

جدول ۱: مقایسه تطبیقی سبک‌های دلبستگی بزرگسالان

نام سبک	منشأ کودکی	ویژگی‌های کلیدی در روابط عاشقانه	دیدگاه نسبت به صمیمیت و استقلال
ایمن (Secure)	مراقبان باثبات، در دسترس و پاسخگو	روابط پایدار، اعتماد بالا، عزت نفس مثبت، حل سازنده تعارض	به دنبال تعادل سالم بین صمیمیت و استقلال
ناایمن-اضطرابی (Anxious)	مراقبان ناسازگار و غیرقابل پیش‌بینی	ترس از رها شدن، نیاز شدید به تأیید، حسادت، کنترل‌گر	تمایل شدید به صمیمیت و نزدیکی و نگرانی در مورد استقلال
ناایمن-اجتنابی (Avoidant)	مراقبان بی‌توجه یا غیرپاسخگو	اجتناب از صمیمیت، سرکوب احساسات، ارزشمندی استقلال	به شدت به استقلال خود اهمیت داده و از نزدیکی می‌ترسند
ناایمن-آشفته (Disorganized)	تروماهای دوران کودکی (مراقب هم منبع امنیت و هم تهدید)	رفتارهای متناقض و غیرقابل پیش‌بینی، ترس از صمیمیت و طرد شدن، نوسانات خلقی	تمایل و ترس هم‌زمان از صمیمیت

۳. تأثیر سبک‌های دلبستگی بر پویایی روابط زناشویی

سبک‌های دلبستگی به عنوان یک الگوی ذهنی عمیقاً ریشه‌دار، به صورت مستقیم و غیرمستقیم بر جنبه‌های مختلف ازدواج تأثیر می‌گذارند. این تأثیر از انتخاب همسر آغاز شده و به الگوهای ارتباطی، مدیریت تعارض، و کیفیت صمیمیت در طول زندگی مشترک تسری می‌یابد.

۳.۱. نقش در انتخاب همسر و دینامیک "تعقیب‌گر-فراری"

نظریه دلبستگی نشان می‌دهد که افراد در انتخاب شریک زندگی، به صورت ناخودآگاه جذب کسانی می‌شوند که با الگوی دلبستگی درونی آن‌ها هماهنگ هستند.⁸ این انتخاب اغلب منجر به تکرار طرحواره‌های ناسالم دوران کودکی می‌شود. یکی از رایج‌ترین و چالش‌برانگیزترین ترکیب‌ها در ازدواج، رابطه میان فرد مضطرب و فرد اجتنابی است که به "دینامیک تعقیب‌گر-فراری" شهرت دارد.¹⁸ در این چرخه مخرب، نیاز شدید فرد مضطرب به صمیمیت و نزدیکی با ترس فرد اجتنابی از آن مواجه می‌شود و یک کشمکش مداوم میان "جذب و دفع" ایجاد می‌کند.¹⁸

ریشه این دینامیک، در تلاشی ناخودآگاه برای شفای طرحواره‌های دوران کودکی است. فرد مضطرب به صورت ناخودآگاه فردی را انتخاب می‌کند که از نظر عاطفی دور است تا شاید این بار بتواند از او پاسخ و تأییدی را که در کودکی به دست نیاورده، دریافت کند. از سوی دیگر، فرد اجتنابی به فردی نیازمند جذب می‌شود تا بر استقلال و خودکفایی خود تأکید کند. این چرخه به جای شفا، تنها زخم‌های قدیمی را بازسازی و تقویت می‌کند و هر دو طرف را به فرسودگی عاطفی می‌کشاند. درک این مسئله، به زوجین کمک می‌کند تا ریشه مشکلات را در الگوهای درونی خود جستجو کنند، نه در سوءنیت یکدیگر.

۳.۲. تأثیر بر الگوهای ارتباطی و مدیریت تعارض

سبک دلبستگی نقش تعیین‌کننده‌ای در نحوه مدیریت تعارضات در زندگی مشترک دارد.⁸ افراد ایمن، به دلیل داشتن یک مدل مثبت از خود و دیگران، تمایل بیشتری به حل مسئله و سازگاری نشان می‌دهند و می‌توانند به صورت همدلانه و سازنده با مشکلات برخورد کنند.¹¹ در مقابل، افراد مضطرب ممکن است هنگام بروز اختلاف، واکنش‌های شدید و احساسی نشان دهند ⁸ و از ترس طرد شدن، مدام به دنبال تأیید و اثبات عشق باشند.²⁰ افراد اجتنابی نیز در مواجهه با تعارض، تمایل به دوری و سرکوب احساسات خود دارند ¹¹ و ممکن است در زمان‌های استرس از حمایت از شریک خود ناتوان باشند.¹¹

یک پژوهش نشان می‌دهد که رابطه میان سبک‌های دلبستگی و کیفیت زناشویی یک رابطه خطی و ساده نیست، بلکه "ادراک رفتارهای فداکارانه همسر" نقشی واسطه‌ای در آن ایفا می‌کند.²⁷ این بدان معناست که صرف انجام یک رفتار حامیانه یا فداکارانه کافی نیست، بلکه مهم این است که آن رفتار توسط شریک زندگی به درستی درک و تفسیر شود. برای مثال، یک فرد مضطرب به دلیل ناامنی‌های درونی، ممکن است یک رفتار حامیانه از سوی همسرش را به عنوان تلاشی برای کنترل یا دلسوزی تفسیر کرده و از آن بهره‌مند نشود. این یافته، پیچیدگی روابط را نشان می‌دهد و تأکید می‌کند که مشکلات اغلب از سوءتفاهم‌ها و عدم تطابق درونی نشأت می‌گیرند.

۳.۳. نقش در صمیمیت، اعتماد و رضایت جنسی

دلبستگی ایمن با سطوح بالاتر اعتماد به همسر و کیفیت بهتر روابط جسمی و جنسی همراه است.¹⁴ این افراد می‌توانند به صورت همدلانه صمیمیت را تجربه کنند و روابط جنسی لذت‌بخش و دوسویه‌ای برقرار کنند که هدف اصلی آن، کسب لذت و صمیمیت متقابل است.²⁸ از سوی دیگر، افراد مضطرب با وجود نیاز به سطح بالایی از صمیمیت، به دلیل ترس از خیانت، به سختی می‌توانند به شریک زندگی خود اعتماد کنند.¹⁷ افراد اجتنابی نیز در برقراری صمیمیت عاطفی مشکل دارند و ممکن است به روابط جنسی صرفاً فیزیکی و بدون تعهد تمایل بیشتری نشان دهند.¹¹ در نهایت، افراد با سبک دلبستگی آشفته به دلیل تعارض درونی و نوسانات خلقی، در برقراری صمیمیت در روابط جنسی با شریک خود با چالش‌های جدی مواجه می‌شوند.²⁴

جدول ۲: دینامیک روابط رایج: ترکیب سبک‌های دلبستگی

ترکیب سبک‌ها	دینامیک رابطه	چالش‌های کلیدی	نقاط قوت بالقوه
ایمن + ایمن	همبستگی متقابل و سالم	-	روابط باثبات، اعتماد بالا، حل مسئله مؤثر، رضایت بالا 13
ایمن + مضطرب	حامی و نیازمند	فرد ایمن ممکن است از نیاز شدید فرد مضطرب به تأیید خسته شود 17	فرد ایمن می‌تواند به عنوان یک پایگاه امن، به فرد مضطرب در کاهش ناامنی‌ها کمک کند.
ایمن + اجتنابی	حامی و مستقل	فرد ایمن ممکن است از عدم تمایل فرد اجتنابی به صمیمیت و نزدیکی عاطفی سردرگم شود	فرد ایمن می‌تواند با ایجاد یک فضای امن و غیرتهدیدآمیز، به فرد اجتنابی در تجربه تدریجی صمیمیت کمک کند.
مضطرب + مضطرب	وابستگی افراطی و اضطراب مشترک	هر دو طرف به تأیید دائمی نیاز دارند، که منجر به وابستگی افراطی و فقدان مرزهای سالم می‌شود. رابطه به جای تأمین نیاز، اضطراب را تشدید می‌کند 18	وجود یک درک عمیق و همدردی مشترک با ناامنی‌ها.
مضطرب + اجتنابی	تعقیب‌گر-فراری	نیاز شدید به صمیمیت (مضطرب) با ترس از نزدیکی (اجتنابی) برخورد می‌کند، که یک چرخه مخرب و فرسایشی ایجاد می‌کند 18	-
اجتنابی + اجتنابی	فاصله عاطفی و فقدان صمیمیت	هر دو طرف از نزدیکی عاطفی دوری می‌کنند، که منجر به یک رابطه بی‌روح و کم‌عمق می‌شود. فقدان حمایت و همدلی 23	-

۴. مسیر تحول و بهبود: از خودآگاهی تا درمان

با توجه به تأثیرات عمیق و گاه مخرب سبک‌های دلبستگی ناایمن، درک این الگوها تنها گام اول است. مسیر تحول، نیازمند تلاش آگاهانه و هدفمند برای اصلاح این الگوهاست، که از خودآگاهی آغاز شده و می‌تواند به صورت تخصصی در قالب زوج‌درمانی دنبال شود.

۴.۱. گام اول: افزایش خودآگاهی

اولین و اساسی‌ترین گام در مسیر بهبود، شناسایی و درک سبک دلبستگی خود و شناسایی رفتارهای مخربی است که از آن نشأت می‌گیرند.⁸ این فرآیند با مطالعه در مورد نظریه دلبستگی، مشاهده بی‌طرفانه افکار، احساسات و واکنش‌های خود، و ریشه‌یابی آن‌ها در تجربیات گذشته آغاز می‌شود.¹⁷ تمرینات خودیاری مانند مراقبه، گذراندن وقت در طبیعت، و اختصاص زمان برای "خودمراقبتی" می‌توانند به فرد در پذیرش احساسات خود و افزایش خودآگاهی کمک کنند.¹⁷

۴.۲. گام دوم: تغییر و ایجاد الگوهای سالم‌تر

پس از افزایش خودآگاهی، فرد باید مسئولیت رفتارهای بزرگسالی خود را بپذیرد، حتی اگر ریشه در تجربیات دوران کودکی داشته باشند.²⁹ در این مرحله، تمرین دلسوزی و مهربانی با خود، به جای سرزنش و انتقاد، نقشی کلیدی در شکستن الگوهای منفی ایفا می‌کند.²¹ فرد باید به تدریج بر روی تغییر رفتارهای ناسازگار کار کند. به عنوان مثال، اگر عادت به چک کردن مخفیانه تلفن همسرش دارد، باید آگاهانه این رفتار را متوقف کرده و به خود و شریک زندگی‌اش اعتماد کند.²⁹ این فرآیند نیازمند صبر، پایداری و پذیرش چالش‌هاست.

۴.۳. گام سوم: نقش حیاتی زوج‌درمانی

برای بسیاری از افراد، به‌ویژه آن‌هایی که با الگوهای دلبستگی عمیقاً ریشه‌دار یا ترکیبات ناسازگار در روابطشان دست و پنجه نرم می‌کنند، راهکارهای خودیاری به تنهایی کافی نیست. منابع به صراحت بیان می‌کنند که "قدم گذاشتن در ذهن ناخودآگاه ساده و شهودی نیست" ¹⁷ و در موارد آسیب‌زا، نیاز به "مداخله تخصصی روان‌درمانی" ضروری است.¹⁸ در این شرایط، زوج‌درمانی به عنوان یک ابزار اساسی برای شکستن چرخه‌های معیوب و ساختن یک رابطه امن عمل می‌کند.

• زوج‌درمانی مبتنی بر دلبستگی (Attachment-Based Couples Therapy): این رویکرد به زوجین کمک می‌کند تا نیازهای دلبستگی خود را شناسایی کرده و راه‌هایی برای پاسخ‌دهی به آن‌ها در روابطشان بیابند.³⁰ هدف نهایی، تقویت احساس امنیت و حمایت در رابطه است تا زوجین بتوانند با یکدیگر ارتباط بهتری برقرار کنند و مشکلات عاطفی را حل کنند.³⁰
• زوج‌درمانی هیجان‌مدار (Emotionally Focused Therapy - EFT): این رویکرد بر پردازش هیجانات و تغییر الگوهای تعاملی مخرب میان زوجین تمرکز دارد.³¹ تحقیقات نشان می‌دهد که EFT با افزایش صمیمیت و رضایت جنسی، روابط زوجین را اصلاح می‌کند.²⁸ این درمان به زوج‌ها کمک می‌کند تا الگوهای رفتاری و هیجانی خود را مشاهده کرده و ارتباط آن‌ها را با نیازهای دلبستگی‌شان درک کنند.³²

تأکید منابع بر نقش حیاتی درمان، نشان می‌دهد که برای بسیاری از زوجین، به ویژه در روابطی که درگیر الگوهای مخرب هستند، درمان نه تنها یک گزینه، بلکه یک ضرورت برای تحول و دستیابی به یک رابطه پایدار و رضایت‌بخش است.

۵. نتیجه‌گیری: ازدواج، بستری برای دلبستگی امن

سبک دلبستگی، یک نقشه راه درونی و ناخودآگاه است که نحوه تعامل، انتظار، و پاسخ‌دهی ما را در روابط عاشقانه تعیین می‌کند. این الگوها که در تجربیات اولیه زندگی ریشه دارند، تأثیری شگرف بر انتخاب همسر، دینامیک‌های ارتباطی و کیفیت کلی ازدواج می‌گذارند. درک این الگوها، اولین گام به سوی خودشناسی و پذیرش مسئولیت برای ساختن یک رابطه سالم است.

با این حال، این الگوها، هرچند ریشه‌دار، ثابت و غیرقابل تغییر نیستند.¹⁷ با خودآگاهی، تلاش هدفمند، و در صورت نیاز، کمک تخصصی، می‌توان الگوهای ناایمن را شناسایی، شکست و به سمت دلبستگی ایمن حرکت کرد. ازدواج، به جای آنکه صرفاً بستری برای تکرار زخم‌های گذشته باشد، می‌تواند به یک فرصت قدرتمند برای رشد، شفا و ساختن یک پیوند عاطفی ایمن و پایدار تبدیل شود. داشتن یک رابطه سالم و شاد هرگز دیر نیست و با درک عمیق‌تر از خود و شریک زندگی، می‌توان بنیان‌های یک زندگی مشترک رضایت‌بخش را ساخت.

نظرات :

• پروانه ازین

  1403-04-14

  بلبلیبل

• پروانه ازین

  1403-04-14

  بلبلیبل

• معصومه حسن ابادی

  1403-12-20

  بایبایب

• معصومه حسن ابادی

  1403-12-20

  ننننننننن

نظرتان را بنویسید :

نظر شما

نام *

نام خانوادگی *

ارسال نظر